WALLFLOWER

Last Sunday, I got a chance to watch this nice movie. Actually I have a copy of the book kaso nga lang hindi ko alam kung bakit tinamad akong basahin siya, kaya napunta sa hiraman at inabutan na ng showing sa sinehan. Kala ko 'nung una boring din 'yung movie pero hindi pala. Okay ang cast, ganda ng story. Nakakabata ng feeling, and siyempre 'di ko maiwasan magkaroon ng regrets sa mga bagay na hindi ko nagawa when I was younger. Hindi ko na siya ikukuwento, try to watch it or read the book na lang. Masusulit naman ang time mo. =]

Bakit nga ba wallflower? At first malabo pa sa utak ko kung ano ang ibig sabihin niyan. Para sakin eto 'yung taong parang palamuti lang na hindi kapansin-pansin. When I googled the meaning of this eto ang sabi from urban dictionary - 1. a type of loner. seemingly shy folks who no one really knows. often some of the most interesting people if one actually talks to them. cute. 2. Someone who isn't necessarily shy, but never really tells you a lot about themselves. They observe almost everything and listen to everything you have to say without criticizing or judging. These people are often the most sincere, kind, and wonderfully interesting people, yet fail to be attractive to the opposite sex for some reason.

Bigla ako napaisip, Am I a Wallflower? Oo, sabi ng utak ko. At most instances naman, I feel unnoticed, tipong andiyan lang madalas sa background. Looks boring. Thanks to all the people na tunay na nakakakilala sa akin. Pero meron ba talagang perks ang pagiging wallflower? In my case siguro, they see me as the innocent one, tipong mabait at walang kalokohan sa buhay. Pabor sakin kaso minsan hindi rin. Another thing is that I am emotionally and intellectually honed understanding other things and other people. Feeling ko lang naman hehe. Pero the sad part is that, when you are always the one who understands but oftentimes misundertood. Sigh. Meron pa ba? Wala na ko maisip pang perks. Ikaw, wallflower ka ba?

Bigo.

Waaaaaaaaaaahhh.. Loser ako sa mga kaganapang ito. Kahit isa man lang wala akong napuntahan. Nauna na ang Bench Universe. Wala kasi akong mahilang kasama kaya nganga lang for 2 nights of their show. Sayang R-18 pa naman haha. Kaya ayun google na lang ako ng mga pics from the show.

Ngayon, September 17. Sabay ang Cosmo Bachelor Bash at concert ng Maroon 5.  I’m not that positive naman na makapunta sa Cosmo dahil ilang pa ko umatend ng ganitong event. Baka lang kasi magkaroon ako ng lakas ng loob hehe. For Maroon 5, aside that this is one of my favourite bands, gusto ko namang makita sa tunay na buhay si Adam Levine. Para kasing ang yummy yummy niya wahaha. Lakas pa ng sex appeal. Kaso lahat ng ito’y magiging alala na lang =[. Wala kasi ko nakuhanan ng tickets. Wala ding nagbigay. Aww.

Last chance ko na ang UAAP cheering competition pero hanggang ngayon wala pa rin ako ticket. Parang ‘di ko na kayang pumiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiila ng sobrang aga at makipagsiksikan on the day of event just like the old times. I feel old for this event. Pero mukhang mag-eenjoy pa naman ako kaya keri lang hehe. At kung sino man ang pwede bilan (okay lang may patong basta wag lang bwakaw makatubo) or magbigay ng ticket diyan, tweet niyo lang ako @akosikeso =].

Grandparents Day

Last week pala ay Grandparents day. Di ko lang sure what’s the exact date hehe. Salamat kay tita Charo for their tribute episode for grandparents. The story is touching. The story is about the lolas who are competing with each other to be the best lola. Pag nagkaroon ka raw pala ng apo, it’s like having your own child at kung minsan mas higit pa. Mas pampered, mas spoiled. Siguro namimiss nila ‘yung mga times na bata pa ‘yung mga anak nila. I guess they are longing for that feeling na may nilalaro sila, may nilalambing, may niyayakap-yakap, hinahalik-halikan na hindi na nila magawa sa mga anak nila dahil ‘di na sila bata.

Sabi ni ermats, isa raw ako sa paboritong apo ni lolo at lola (erpats & ermats ni ermats). Unfortunately, hindi ko na naabutan ang lolo ko ‘nung lumaki ako kaya ‘di ko masyado matandaan. Kay lola, naramdaman ko namang paborito ako. And even she already passed, isa ko sa mga piling apo na dinadalaw niya sa panaginip hehe. Ulila na ko sa lolos at lolas. Nakakamiss sila.

Balik kay tita Charo. Nang matapos ko ung episode na ‘yun, narealize ko na gusto kong bigyan ng apo yung parents ko, ‘di dahil sa gusto ko rin magkaanak kundi dahil gusto kong ipadama uli sa kanila ‘yung feeling na meron silang inaalagaan, nilalaro, at yung simple yet naguumapaw na kasiyahan sa pagmamahal ng isang bata.

Kaso ang malaking katanungan, PAANO at KANINO?? Masyado pa siguro matagal kung ipauubaya ko ‘to sa kapatid ko na katorse anyos pa lang haha. Siguro, habang iniisip ko kung paano maisasakatuparan ‘yan, what I can do for now is show to my parents how thankful I am for having them, and give the love back and make them feel that they are still needed even I’m a grown-up. =’]

THE PHOTOGRAPHER

Petiks day today. Hindi dahil sa wala kaming boss, wala na talaga ko gagawin. As usual I resorted to cyberslacking. Habang naghahalukay nang kung anu-ano sa cyberspace, searching for random images, I landed at BJ Pascual’s blog. That name sounds familiar to me. Parang nabasa ko na name niya before but I don’t know who really is. As I remember he’s a photographer. A successful one.

I browsed his posts and I was captivated by his shots. Celebrity photographer pala siya. May buhay ‘yung mga kuha. Kasi kahit ‘yang nakapark na bulok na truck na 'yan parang may gustong sabihin. Nagiging artistic. Kuha pala niya niyan.

Nafrustrate na naman tuloy ako haha. Being a photographer is one of my frustrations. It’s like I want to make a story in every click of the shutter. Appreciate any subject and show beauty even in chaos and disfigurement. Feeling ko mas maeexpress ko ‘yung sarili ko. And I will surely be enjoying doing this.

Siyempre hindi mwawala ang fantasy ko to do a photoshoot with good looking people. Specially kung ang tema ay mala-bench body or cosmo bachelors. Kahit minimal lang ang bayad okay lang sakin haha.

Well, seriously I have plans of taking photography class kaso wala pa talagang budget. Camera palang, parang ilang taon ko pang pag-iipunan. Sponsors? Kahit used camera basta working tumatanggap ako haha. And sana pag may bonggang camera na ‘ko maturuan din ako ni BJ ng photography techniques. =]

AUGUST

It's been a looooooooong time na hindi ako nakapagsulat sa blogelya ko. Bakit nga ba? Una, wala na akong matinong internet connection, pangalawa busy busyhan daw ako at pangatlo tinatamad lang ang mga daliri ko na i'type at proseso ang laman ng isip ko. Namiss ko blogosphere lalo na 'yung mga iilan kong readers at followers na nakakaututang dila ko. Sana andito pa rin sila. =]

So far so good pa naman ako. Pero not that good ata. August is a very good month for me. Aside sa maraming holidays ang buwan na ito this year, every August, I am blessed to celebrate another year of my life. Kasabay ko pang nagcecelebrate si Madonna at ate Vanessa Carlton haha. So this year, inenjoy ko talaga ang araw ko. We went to Bohol at tumakas muna sa buhay ko sa kalakhang Maynila. Naging okay naman ang lahat, kasama ko si ermats at ang friend kong si Heidi kaso absent si partner. Haist. Pero ganun talaga eh. Tinuon ko na lang ang atensyon ko sa buwis buhay na snorkeling na yan at underwater  pictures. Sa ngalan ng pictures naka-isang pitsel ata akong tubig dagat na pumasok sa kung saan saang butas ng ulo ko. Di naman ako takot sa tubig pero pag hindi na nararamdaman ng paa ko ang seafloor nag-aauto play ang panic attack sa system ko. Kaya siguro hindi ako natutong lumangoy. =D

I feel August is a special month for me. Ganun siguro talaga pag birth month mo. Kahit medyo strange ang pakiramdam ko ngayon at a bit paranoid, August will remain special for me.

CluT tE ReD

Ang daming laman ng ulo ko ngayon pero I can't collate them together to make a good post. Too many topics pero walang katawan. I don't how to elaborate pero gusto kong ilabas. Pero sige na nga. I'll try.

Topic 1:

How can you assess kung happy ka pa sa work mo? Actually hindi ko nga alam. I like the work atmosphere (sometimes hindi masyado haha), okay at masaya kami ng mga katrabaho ko and I have a good boss. Ang ayoko lang 'yung sahod haha. Saka maliit lang 'yung nakikita kong room for improvement here. Parang pang bedspacer lang, u-belt style.

There are times kasi na pag-pinaguusapan na 'yung career parang lumulubog ako ng very light lang naman lalo na pag-usapang sweldo. Pwede bang next topic na lang? Haha.

Topic 2:

Will you pursue a friendship when you feel that its not healthy for the both of you? Now, I am not really comfortable with our set-up and I think ganun din siya. I am partnered and all I wanted is friendship. At alam niya 'yun. I  think he's just hopeful that one day things will turn on his favor kaya siguro he keeps on holding on.

I really like to make friends especially sa mga taong katulad ko. Feeling ko kasi hindi ako istranghero and we can relate to each other. I'm so thankful naman nung nakilala ko siya, and one of the things na pinasasalamatan ko is 'nung inintroduced niya ko sa circle of friends niya. Masaya silang kasama and i really enjoy their company. Napalapit na din ako sa kanila kaso kasi minsan I feel na ginagawa na niyang dahilan 'yung mga friends niya para pumayag ako sa gusto niya.

Topic 3:

Living inside the closet. Nasa loob pa rin ako ng aparador pero bukas na ang pinto haha. Hindi kasi kumpleto ang saya kapag nasusuffocate ka na ng naptalina. The hardest part eh 'yung umamin ka sa pamilya mo na mag-aapat na taon ko nang pinaghahandaan. Ang dami kasing nagiging limitasyon, ang daming pwedeng masaktan. Pero kailan pa Keso? Kailan pa?

Minsan sabi ko na lang sa sarili ko, kailan kaya ako icoconfront ng magulang ko at sasabihin saking, "Anak, wag ka sanang mabibigla, pero isa kang bakla.."

At sana nga, kahit sa anung paraan man nila matuklasan ang lihim ko, maging okay pa rin ang lahat. =']

Sampu!

We're turning 10 tomorrow. 10 months. haha. I can't help but get excited. Alam niyo naman siguro na sa ganitong mundo parang mabilisan lang ang mga bagay na ganyan. That's why I can say I'm proud of it. This is by far my longest relationship. And I'm looking forward for more months or probably years with him. =]

Dahil wala naman akong pending at para hindi mabagot sa kinauupuan ko, I made that number 10 above from a lyrics of a song. Ang cute kasi ng kanta para sa tenga ko and hopefully magustuhan din sana niya. I'll put that in a card form tapos ididikit ko sa tsokolate. Ayiee haha. For tomorrow we will be watching Hunger Games. Teka mukhang kay Katniss pala ako excited hehehe. Tapos nun dinner, tapos.. . tapos.. 'di ko pa din alam ang kasunod.  =]

Mango Bravo

Whenever I feel unwell (unwell meaning may topak, sumpong, masakit ang ulo, malungkot, bigo or frustrated) I crave for something to eat. Haist ang hirap magkontrol sa pagkain especially pag madalas dumalaw ang ganitong mga pakiramdam. Ngayon eto ang gusto ko... Mango Bravo! haha. Kahit isang buong cake lang, hindi naman lahat yan. =]

Iniimagine ko pa lang eating a slice of that cake, napapangiti na ko. Tapos dagdagan ng matapang at makremang kape. Ayan medyo nagiging okay na ko. Pero panandalian lang 'to. Kailangan ko 'yung tunay. Hahaha.

Food never fails me to feel okay. Kaso minsan hindi pangmatagalan ang effect. Teka. Parang may kulang. Pwede bang mag add-on? Kailangan ko ata ng kausap. Kausap para sa usapang wala lang. Kung ano lang ang pumasok sa utak. Hanggang sa matalo ng tamis ng cake at tunawin ng kape ang anumang 'di kaaya-ayang pakiramdam.

Times Like This

Woooooooooooaaahh! pwede sumigaw? haha. di ko alam why this day seemed toxic to me. Idagdag pa ang frequent visits ng mga raliyistang brain cells sa ulo ko. Ansakit. Amp. Advil please..

Whenever I get this feeling of being toxic, dinedemonyo na naman ako ng mga katanungan sa isip ko. "Ito ba ang gusto kong mangyari sa buhay ko?" o kaya "Kung hindi ko gagawin ngayon, kailan pa?". Naks. Seryoseryosohan daw. Right now ang gusto ko muna ay mag-unwind ng bongga. Kaso nakakalungkot naman mag-unwind mag-isa. Karamihan ng isinasama ko, kung walang oras, walang pera haha. Amp. Sawa na nga ako actually magtampo sa kanila pag 'di sila nakakasama. Iniintindi ko na lang. =]

Sana naman before matapos ang work day na ito, nawa'y mawala ang sakit ng ulo ko at maging masaya ang aking mundo haha. Looking forward na lang for a good dinner at magandang aura sa gym maya. lol!

Bissextile Day

Yesterday, February 29, 2012, kahit marami akong pagod galing sa maalinsangang fieldwork I still decided to meet kulot. Siyempre naman. Date mode uli kami and this time siya ang taya kaya pabor sa akin hehe. As usual kain muna kami then nagkulitan lang habang hinihintay ang 10pm na screening time ng The Devil Inside. Ewan ko ba kung bakit mas peg naming manood ng horror movies kesa sweet-sweetan. Last full show na kaya konti na lang ang tao, malakas na loob naming magholding hands at sandalan. =] 

The movie was good kaso bitin nga lang talaga. 'yung tipong "yun na 'yon? tapos na?". Kaya kahit ng roll na ang credits 'di pa din kami tumayo dahil baka may pahabol pa. After 5 minutes, wala na talaga. Kaya lumabas na kami. On our way out, tingin muna ako sa harap at likod. Clear. Then stole a kiss from my wako. Smack lang naman. 'Di nga lang sakto sa lips kasi mabilisan lang talaga haha.

Ako at si Kulot. =]

At pababa na kami mula sa tuktok ng mall when we noticed these two guys, siguro ung isa early 30's and the other one on his late 30's. Magkatabi bumaba sa escalator ahead of us. Though 'di sila magkaholding hands but we felt there's something between them talaga. Something sweet. Then I asked kulot, "tingin mo aabot kaya tayo ng ganyan?" "Sana.." sabi naman niya. Mixed emotions ako kasi I was expecting a sweeter reply, 'yung tipong "Di siguro.. siguro higit pa diyan" then tingin sa mata ko hahaha. Pero happy naman ako. Promise. =] Bagabag nga lang ako ng very light kasi nasabi niya sakin, "wako pagpray mo ako bukas, sana makapasa ako ng interview for Libya". Natahimik lang ako at tumango. Ayoko naman maging sagabal sa future niya. Dinapuan ako ng four seasons of loneliness. Pero kailangan kong intindihin. I know makakabuti naman 'yun sa kanya. I trust him. Kailangan ko lang siguro magadjust at sana andito pa siya sa unang taon naming dalawa. =']

Moments of Impact

It’s our Annual Convention again. 25^th year anniversary ngayon ng company. Isa ‘to sa most awaited event every year wherein selected employees of our company nationwide gather together. Muntik na nga ako hindi makasama dito dahil sa cost cutting. Thanks to my boss kasi she was able to back me up to join the event at talagang sumugod pa siya sa HR hehe. Happy ako not solely because makakasama ako but the fact naipaglaban ako ng boss ko, it was really something for me.

It was a 2D1N event held at Timberland sa tuktok ng San Mateo Rizal. Ang ganda ng venue, captivating ang view at ang class ng dating hehe.

Day 1. Ayon ng start ang event at exactly 8:00am at natapos na around 7:00pm. Nakakapagod pero naging masaya naman lalo ng ng nagpalipad na kami ng sky lanterns at nilaunch ang fireworks. Pero hindi natapos dito ang lahat siyempre hindi mawawala ang inuman. Bago ‘yun nakuha pa naming magswimming at magsauna. Actually group lang namin ang naglakas loob na gumawa nun. Sobrang saya, sa pool pa lang sumakit na tiyan namin sa katatawa sa mga kwentuhan, kulitan at siyempre di mawawala ang pichuran. After swimming we proceeded to the sauna, unfortunately nagiisang lalaki? lang ako sa group. Buti nakijoin ‘yung isa kong roommate na katulad ko din at may nakachikahan ako sa sauna. Sayang lang wala akong maaaura hahaha.

After magshower at makapagfreshen up, inuman session na. =] Umakyat muna kami sa bar too see kung marami pa bang tao at kung sino pa pwedeng maaya. Nagwarm up ng isang bote ng san mig light at pumunta na sa room. Sinimulan ang inuman proper ng pichuran. Ewan ko ba kung anung ligaya nakukuha namin kapag nakikita namin ang aming sarili sa screen ng camera. Lalo na kung may panalong pose ka pa haha. At binuksan na ang the Bar at chichirya, maya maya naki-room kami sa iba at nakiinom ng tequila, red wine at brandy pa. Sobrang kulitan. Bonding moments talaga. Dumating pa ang iba at kahit di masyadong magkakakilala enjoy lang sa inuman. Sayang nga lang ang lemon at asin, walang body shots na narating haha. Ala-una na ata natapos ang inuman, deretso na sa kwarto, dala ang saya ng kulitan.

Day 2. Sarap pa matulog pero kailangan ng gumising. May kumatok sa aming pintuan. Si Tine pala, isa sa ka’close ko sa group.

Hindi mo pa b alam?

Ang alin? sabi ko naman.

Earlier before I woke up may narecieve silang unexpected call. “Uwi na ako.. uuwi na ako.. tama na..” sabi ng friend namin sa kabilang linya. Kaagad agad siyang nagimpake. Her mom passed away. Sobrang nakakashock.

8:30am. Start of another set of lectures and activities sa convention. Ewan ko ba, sobrang affected din kami. Kung ano ‘yung sinaya namin kagabi biglang lungkot naman ng umaga. Buti na lang half day na lang ang event at nag-uwian na kami around 2:00pm. Sa aming pag-uwi madami akong napagisip-isip..

Sucker Punch

Kainis. Di ako nag-enjoy kumain. Sakit ng nguso ko! Amp.

It seems a long time ‘nung huli akong nagpost. Busy busy’han ata ako. Wala pa kaming internet connection sa bahay. At kung anu-ano ang nangyari. At may dalawang bagay na nananatili pa rin sa utak ko.. Idaan na lang natin sa memorable lines..

“Hindi ka pala makakasama sa event..”

Ang mga linyang iyan ay dulot ng epekto ng cost cutting. Kala ko ‘nung una joke lang. Totoo pala hehe. May event kasi ang company sa Timberland. Sa konting natanggal sa list, nakasama pa ko doon. Para ‘kong batang naiwan papuntang outing. Pagkatapos kong mageffort kumuha ng sizes ng polo shirts nila for the event. Amp.  Di naman ako bitter. Naiintindihan ko naman kaso sayang ang libreng polo shirt. Magbabayad tuloy ako haha.

“Putang-ina mo, paano kung namatay ako?!” *pak*

Nashock naman ako dito. I was on my way home ng pagbaba ko sa sinasakyan kong FX, biglang may dumaan na motor sabay sa bukas ko ng pinto. Tinamaan ang nakamotorsiklo at sumubsob sa nakaparadang Revo. Kinabahan talaga ko ‘nun. Pagbaba ko sa FX sinalubong  ako ng rider at sinabi ang linya sa itaas sabay suntok sa mukha ko. Shit! Putok ang nguso ko. I felt guilty din naman kaya hindi na ko lumaban. Mali ‘yung binabaan ko. Saka malaki kasi si kuya. No match talaga. May itsura pa naman siya hehe. Buti na lang hindi nagpasa ang mukha ko. Pinuntahan ng rider ‘yung FX driver pero tumakbo na. Ayon, di pa rin ako umalis agad at hinintay ang mga susunod na kaganapan. Gasgas ang Revo. May galos ang rider. Walang pulis na dumating. Nang nahimasmasan ang rider, nag’sorry naman siya sakin at kami’y naghandshake. Tanga ko ba? Tingin ko mas okay na ‘yun kesa magkagulo pa. Sabay walk-out pauwi ng bahay..

Heater Ba Kamo?

Morning Rush. Pahirapan na naman sumakay sa bus. Ewan ko ba bakit 'di ako sipaging makipila sa MRT. Tingin ko pa lang sa haba ng pila, parang male'late na ko hehe. Andami ko pa antok. Luckily nakaupo naman ako sa gawing dulo ng may bumaba sa NIA. May kalaksan ang aircon ng bus. Dama ko sa balat ko. At may kung anong ibang epekto pa ito. Naupo ako sa pantatluhan. I was near the aisle. At the window seat there's a "pwede na"  guy sleeping. The lady opposite my seat alighted at Kamuning station. I noticed this guy sleeping at the opposite window seat. He was facing the window kaya hindi ko mamukhaan. Based on his physique, he looks.. yummy hehe. Siguro nasa may Aurora na kami ng gumising siya at nasilayan ang itsura niya. Pwendeng pwede. Kumambyo sandali at natulog ulet. =] I took a photo of his awkward position pero bigo ang 1st and 2nd try. Then for the 3rd time, ayun pwede na, di nga lang nasali ung face haha. Ayan siya..

Mukha lang bang giniginaw o ano? hehe. Phone cam lang ang gamit ko kaya di masyadong kagandahan ang kuha. Saka nakakakaba kumuha ng ganyang uri ng stolen shot. Nawala antok ko. =p

Kating-Kati.

Kating-kati na naman ang paa ko pumunta sa kung saan. Tila sinasaniban ako ng espiritu ni Dora. Gusto ko mag'out of town! Somewhere close to nature. Kahit overnight lang. Kaso ang problema wala pang ibig sumama. Ang hirap magrecruit hehe.

Nagsearch ako ng posibleng puntahan na malapit lapit lang at hindi masyado magastos. 'yung tipong kaya ng isang araw lang. After ng masusing paghahanap sa tulong ni Google, aking natagpuan ang isla ng Borawan.

This Island, part of Padre Burgos in Quezon Province features an area of whitesand beach resembling that of the famous Boracay Island and abounds with natural rock formations of interesting shapes and sizes that looks like Palawan Island, so has its name taken from both: BoracayPalawan - Borawan. (http://www.flickr.com/photos/contrails01/4424988396/)

Isn't it lovely? wahaha. Tara na. It's more Fun in Borawan. =]

For more info kasama ang travel budget sa islang ito, pakibisita na lang ang blog ni pinoy adventurista, salamat sa kanya for sharing this: http://www.pinoyadventurista.com/2010/10/borawan-and-dampalitan-beaches-in-padre.html. Another link from pinay travel junkie: http://www.pinaytraveljunkie.com/2010/04/borawan-and-dampalitan-beach.html

Christmas Parties At Exchange Gifts

Una sa lahat, Happy New Year muna sa inyo. =] Medyo matagal din kaming hindi nagkadaupang daliri ng keyboard ko para makasalamuha ang internet. Ewan ko ba kung bakit hanggang ngayon hindi masyadong uso sa lugar namin sa probinsiya ang teknolohiyang ito. Hassle talaga.

At dahil katatapos lang ng Pasko at Bagong Taon, samu't saring biyaya ang aking natanggap kasama na ang mga regalo mula sa nakakatuwa at minsang nakaka-disappoint na exchange gifts. =]

1. Unang exchange gift. Clan Christmas Party. Naisipan ko kasing magbalik loob sa clan. Nakakamiss din kasi ang kakaibang social life dun. Siguro mga 4 days pa lang akong member ng ginanap ito. At ngayon ay quit na ko hehe. Eto ang aking natanggap mula sa aking monito. (PS aliw ang venue, Shakeys Malate, panalo sa mga service crew)

2. Short Table Christmas Party. Eto ang samahan ng mga mahihilig magkape sa opisina namin. Siyempre ang venue sa Starbucks Galleria. Isang dosena kami, binubuo ng mga kababaihan, babaeng lalake at akong nagiisang pusong babae haha. Happy naman ako sa natanggap ko alinsunod sa aking wish list. Surprise na lang na paborito ko 'yung kulay ng timbangan.

3. Beki and Friends Christmas Party. Eto 'yung mga beki friends ko from clan na naging ka'close ko na talaga na kahit dissolved na ang clan, nanatili ang friendship namin. =] Naganap sa La Mesa Grill Trinoma. Apat lang kami, wala pang regalo 'yung isa amp haha. Salamat sa undies. At sa mug, salamat na din. Sa susunod ban na ang mug. Haha.

4. Department Christmas Party. As usual nagdominate pa din ang kulay kahel sa mga regalo ko. Nagkaroon kami ng simpleng salu-salo sa Mesa Timog, sagot ng aming Boss at inuman sa Centerstage na humirit pa sa Quattro, patak patak mode. Happy naman, mas masaya san kung tulad pa din ng dati, kumpleto kami.

5. Christmas Dinner with my Wako. After paikot-ikot sa Galleria, sa Kenny's kami bumagsak. Siyempre may naganap ding palitan ng regalo. After kong mag-panic buying ng undies, may humabol pa haha. Dagdag sa koleksyon. After the dinner, we went to my place. Alam na hehe. I love you wako. =]

6. Ang huling regalo, regalo ko sa sarili ko. Hahaha. Kapalit nito ay more sikap at tiyaga na pagtatrabaho. More pasensya sa sweldo haha. Para may remembrance man lang sa nagdaang bonus na parang nagdrive thru lang sa account ko. =]

Ayun na lahat. Ang hindi lang kasali diyan ay ang aginaldo sakin ni ermats. Maraming salamat sa lahat ng blessings, tangible at intangible hehe. More blessings pa sana ngayong 2012. Godbless sa lahat! =]