Last
week pala ay Grandparents day. Di ko lang sure what’s the exact date hehe. Salamat
kay tita Charo for their tribute episode for grandparents. The story is
touching. The story is about the lolas who are competing with each other to be
the best lola. Pag nagkaroon ka raw pala ng apo, it’s like having your own
child at kung minsan mas higit pa. Mas pampered, mas spoiled. Siguro namimiss
nila ‘yung mga times na bata pa ‘yung mga anak nila. I guess they are longing
for that feeling na may nilalaro sila, may nilalambing, may niyayakap-yakap,
hinahalik-halikan na hindi na nila magawa sa mga anak nila dahil ‘di na sila
bata.
Sabi
ni ermats, isa raw ako sa paboritong apo ni lolo at lola (erpats & ermats
ni ermats). Unfortunately, hindi ko na naabutan ang lolo ko ‘nung lumaki ako
kaya ‘di ko masyado matandaan. Kay lola, naramdaman ko namang paborito ako. And
even she already passed, isa ko sa mga piling apo na dinadalaw niya sa
panaginip hehe. Ulila na ko sa lolos at lolas. Nakakamiss sila.
Balik
kay tita Charo. Nang matapos ko ung episode na ‘yun, narealize ko na gusto kong
bigyan ng apo yung parents ko, ‘di dahil sa gusto ko rin magkaanak kundi dahil
gusto kong ipadama uli sa kanila ‘yung feeling na meron silang inaalagaan,
nilalaro, at yung simple yet naguumapaw na kasiyahan sa pagmamahal ng isang
bata.
Kaso
ang malaking katanungan, PAANO at KANINO?? Masyado pa siguro matagal kung
ipauubaya ko ‘to sa kapatid ko na katorse anyos pa lang haha. Siguro, habang
iniisip ko kung paano maisasakatuparan ‘yan, what I can do for now is show to
my parents how thankful I am for having them, and give the love back and make
them feel that they are still needed even I’m a grown-up. =’]
No comments:
Post a Comment