Tuliro

What to write? Hmmm... Nothing in particular..

Gusto ko lang sana ng kausap. Or kahit makikinig lang. Di ko alam why i feel so emotional right now. Natrigger ata ito ng pagdating ng 2014. Siguro kasi ang dami ko pang gustong mangyari sa buhay. Marami pa ko gusto maexperience at matupad. Marami pang hindi natutupad.

Magulo utak ko ngayon. Sabi niya, gusto ko na ng bahay na may malaking banyo. Gusto ko ng trabahong tutupad sa mga pangarap ko. Gusto ko ng malaman ng pamilya ko kung ano ako. I want to be free. I want to help my family support my sister. Gusto kong maenjoy na parents ko 'yung pagtanda nila. Gusto kong magkaroon ng anak. Gusto kong maging tatay. Gusto ko magkaroon ng masayang lovelife. Gusto kong maging priority. I want someone who'll look after me. Someone I can look after too. Someone na mararamdaman ko na di ako mag-iisa. Gusto ko magkaroon ng magandang buhay, ng masayang buhay. I want to feel normal. I want a happy normal life.

Ang dami kong gusto pero parang mas marami atang mga holdbacks sa tabi ko. Takot ako mareject. I don't want to disappoint my family or loved ones. I'm afraid of risks. Ayoko na ng heartaches. Ayoko makasakit. Ayoko mapahiya. I don't want to be a failure. Parang mahirap makuha ang complete happiness. Maraming villains, wicked witches at obstacle course.

Next year, bente otso na ko. Malapit ng grumaduate ang edad ko sa mga numero ng kalendaryo. Pero parang kulang na kulang pa ng achievements ang buhay ko. Madalas pa rin 'yung mga gabing maraming tatakbong issues sa isip ko. Nights of emptiness and longing. Emptiness dahil di ko maintindihan ang nararamdaman ko? Longing for something na natunghayan ko lang sa buhay ng iba. Na sana, maranasan ko rin. Alam ko naging mabait naman akong tao.

But don't get me wrong. I feel blessed pa rin naman. Hay ang gulo ko, basta. Blessed in other ways. Hindi lang siguro sa paraang gusto ko. Hope mag-intertwine na lang yang mga ways na 'yan para lahat masaya. Kayo ng bahala Bro sa'kin ah. Hope this coming year would be a lot better. I'm not asking naman po for better things. I WANT A BETTER ME. A better me na mas malakas ang loob, mas matapang at mas matatag. Mas nag-iisip at less emotional. So please help me Bro. :')

dou.(b).ghnu.ts

Matagal akong nawala sa mundo ng blog. Ewan ko ba kasi bakit ang hirap mag-upload ng pics sa laptop ko kaya madalas kinatatamaran ko na magpost. Anyways, di tungkol diyan 'tong post ko. Kwento ko na..

It's his birthday. 7th of December. Di ko alam how to surprise him or kung ano 'yung pwede ko gawin to make him happy considering nasa Libya siya at andito ako sa Pinas. Our only communication is through twitter, fb and bbm. Walang calls o kahit skype. Tapos 2015 pa balik niya. Ang hirap pala.

I got out late sa office dahil may extra curricular activity pa kaming ginawa. I thought of buying a cake for him then picturan ko na lang saka ko ipadala sa kanya. Unfortunately, wala na ko naabutang cake (meron naman pero mukang di masarap at di attractive hehe) at biglang naisip ko ang doughnuts. We used to buy doughnuts before nung dito pa siya, kaya i thought may sentimental value ang doughnuts. So pinagana ko ang utak ko kung paano siyang magmumukang special and somewhat personalized. Salamat sa mga pink and glittery number candles na nadayo ko pa sa kung saang branch ng nbs at photo editor sa phone ko. Poof! 'Yan ang kinalabasan. So I posted the pic on twitter and I got excited kung ano magiging reaction niya. He favorited it and message me naman. Kaso parang may kulang. Actually hindi ko rin alam kung ano. Because of that, every now and then I checked his fb timeline. Mukang wala ata dun 'yung hinahanap ko.

Dahil sa kahahanap ng di ko alam, bumagsak ako dito sa isa sa mga wall posts niya.

Bigla lang ako napaisip. Ako ba 'to? Di kasi baby ang tawagan namin. This was posted 2 days before his birthday kaya inisip ko, may ginawa ba kong something two days ago? Wala ako maalala e. So I browsed the comments under that post, and this comment below got my attention.

Bigla may sumipang kung ano sa dibdib ko na mas malakas pa sa espresso shots. Pero kinalma ko pa rin ang sarili ko. I checked the other comments and there are few likes kasama yang message na yan. Then I wonder kung sino ang naglike baka kasi common friend lang nila. Pero hindi pala. It was him. So.. mula ng mabasa ko yan kanina hanggang ngayon di pa rin ako mapakali. Am I acting normal? O praning lang ako? Gusto ko sanang itanong kaso ayoko naman umepal muna sa special day niya. Haay. Ako ata ang nasurprise sa ginawa ko. Kung false alarm lang ito, sana pagising ko bukas, extinguished na itong sipa sa dibdib ko..