dou.(b).ghnu.ts

Matagal akong nawala sa mundo ng blog. Ewan ko ba kasi bakit ang hirap mag-upload ng pics sa laptop ko kaya madalas kinatatamaran ko na magpost. Anyways, di tungkol diyan 'tong post ko. Kwento ko na..

It's his birthday. 7th of December. Di ko alam how to surprise him or kung ano 'yung pwede ko gawin to make him happy considering nasa Libya siya at andito ako sa Pinas. Our only communication is through twitter, fb and bbm. Walang calls o kahit skype. Tapos 2015 pa balik niya. Ang hirap pala.

I got out late sa office dahil may extra curricular activity pa kaming ginawa. I thought of buying a cake for him then picturan ko na lang saka ko ipadala sa kanya. Unfortunately, wala na ko naabutang cake (meron naman pero mukang di masarap at di attractive hehe) at biglang naisip ko ang doughnuts. We used to buy doughnuts before nung dito pa siya, kaya i thought may sentimental value ang doughnuts. So pinagana ko ang utak ko kung paano siyang magmumukang special and somewhat personalized. Salamat sa mga pink and glittery number candles na nadayo ko pa sa kung saang branch ng nbs at photo editor sa phone ko. Poof! 'Yan ang kinalabasan. So I posted the pic on twitter and I got excited kung ano magiging reaction niya. He favorited it and message me naman. Kaso parang may kulang. Actually hindi ko rin alam kung ano. Because of that, every now and then I checked his fb timeline. Mukang wala ata dun 'yung hinahanap ko.

Dahil sa kahahanap ng di ko alam, bumagsak ako dito sa isa sa mga wall posts niya.

Bigla lang ako napaisip. Ako ba 'to? Di kasi baby ang tawagan namin. This was posted 2 days before his birthday kaya inisip ko, may ginawa ba kong something two days ago? Wala ako maalala e. So I browsed the comments under that post, and this comment below got my attention.

Bigla may sumipang kung ano sa dibdib ko na mas malakas pa sa espresso shots. Pero kinalma ko pa rin ang sarili ko. I checked the other comments and there are few likes kasama yang message na yan. Then I wonder kung sino ang naglike baka kasi common friend lang nila. Pero hindi pala. It was him. So.. mula ng mabasa ko yan kanina hanggang ngayon di pa rin ako mapakali. Am I acting normal? O praning lang ako? Gusto ko sanang itanong kaso ayoko naman umepal muna sa special day niya. Haay. Ako ata ang nasurprise sa ginawa ko. Kung false alarm lang ito, sana pagising ko bukas, extinguished na itong sipa sa dibdib ko..