Overwhelmed na ko sa work. Madalas nang
nagkakasabay sabay yung functions ko. Hindi ko alam kung kaya ko naman talaga
or nadedemotivate lang ako. Pero tingin kaya ko naman eh. Multitasker naman ako
(?). It's just that I feel under compensated. I started working for a second
function 18 months ago but still wala akong nararamdamang pagbabago aside from
my additional workload. Oh well, may nabawas naman, kaso 'yung isa pa sa pinakanag-eenjoy
akong ginawa. Ang pagtravel. Fieldwork. Madalas tuloy napapaisip ko if I am
still working well or di ko na nagagawa ng maayos job ko. Pwede naman sanang
sabihin. Sa previous assessment naman sakin, I'm working good naman daw. So ano
kaya?
Ang direction ngayon ng company namin is
towards rendering high fidelity experiences. Eh ako mismo feeling ko di ko
naman 'to natatanggap ngayon sa company, kaya siguro feeling ko nabibigatan na rin
ako.
Okay naman ako sa mga katrabaho ko. Masaya ko
sa kanila. Mabait naman yung boss ko. Masyado lang kaya siyang busy? Pero 18
months na eh. Wala naman ata akong hinihintay. Over due na ata ang paghihintay
ko. Hanggang sa career ba naman eh waiting in vain ako? Undervalued? Ewan. Thankful
naman ako for new learning and experiences pero hindi naman sana puro ganun lang.
Di ko naman maipangbabayad 'yan sa renta ng bahay, credit card bills at daily
expenses ko.
May point naman siguro 'tong grievance ko
noh? Hehe. Sorry dito ko pa lang kayang sabihin. Ewan ko kung bakit wala akong
lakas ng loob. Mahina ako sa confrontation.Sabi ko na lang tapusin ko na lang
hanggang end of the year which will mark my 5th year in the company. Galaw galaw
na siguro ko. I need to move on. I need to support my sister na rin kasi for
her schooling. Matanda na for work si erpats. Picture pa lang din ang dream
house ko. I can't even buy a new quality laptop.
Plan A. Magaabroad na lang muna ko. Sana
swertehin ako dun para makapag-ipon. Mag hosto kaya ako? Kaso over qualified
ako hahaha. Jk. It's the other way around. :P
Plan B. Maghahanap na lang ako ng higher
job offer dito sa Pinas. Hindi pa ko malalayo sa family ko. At sana ganun lang
kadali 'yun. Pero hindi eh. Hindi. Sigh.
Eto na talaga ang tunay na buhay. Nasan na
ba 'yung magiging katuwang ko? Haha. Don't worry di naman ako aasa sa'yo. Alam
ko na may iba ka pa ring priorities. Okay na sakin na isa ka sa magiging
inspirasyon ng pagsisikap ko. :) 'Yung kahit pagod na pagod ako, makita lang
kitang okay at masaya, solb na ko. 'Yung maramdaman ko lang na masaya ka for
having me, may oras ka sa akin at sure tayong dalawa na minamahal natin ang
isa't isa, sapat na sakin 'yun.
Teka. Lovelife chapter na ata ang kuda ko.
Next post na lang uli. Gumaan naman na pakiramdam ko kahit papaano. Tulog na
muna ko. Goodnight. :')
Image Source: https://plus.google.com/+BrewerDigitalMarketing/about
